Iranian Higher Education
Volume 14, Issue 2 (2023)
ihej 2023, 14(2): 101-125 |
Back to browse issues page
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
naderi A, khoshkab S, hamidizade M, mahjoob H. Measurement and evaluation of human capital development of faculty members (case study of University of Tehran). ihej 2023; 14 (2) :101-125
URL: http://ihej.ir/article-1-1726-en.html
URL: http://ihej.ir/article-1-1726-en.html
1- Professor of Tehran University.Tehran University. Tehran. Iran , anadery@ut.ac.ir
2- PhD student of Tehran University. Tehran University. Tehran. Iran
3- Professor of Shahid Beheshti University. Shahid Beheshti University. Tehran. Iran
4- Associate Professor. Shahid Sattari Aeronautical University. Tehran. Iran
2- PhD student of Tehran University. Tehran University. Tehran. Iran
3- Professor of Shahid Beheshti University. Shahid Beheshti University. Tehran. Iran
4- Associate Professor. Shahid Sattari Aeronautical University. Tehran. Iran
Abstract: (1984 Views)
Problem and purpose: The development of human capital of faculty members is an effective achievement in the direction of the development of the higher education system. However, the evidence based on the results of experimental research indicates the low quality of the faculty members' performance. The aim of the current research is to measure and evaluate the development of human capital of faculty members, which was done with a mixed approach (sequential exploratory).
Methodology: In the qualitative part of the research, the participants were the faculty members of the universities and research institutes of Tehran, and 13 of them were interviewed and the required data were collected using the purposeful sampling method. The data analysis of this section was done using thematic analysis method. In order to evaluate the reliability of research findings, immersion and recoding approach was used by calculating Cohen's kappa coefficient. In the quantitative part, the statistical population included the faculty members of the University of Tehran, 150 of whom were selected using Cochran's formula and the relative stratified sampling method from the four campuses of "Humanities", "Behavioral and Social Sciences", "Basic Sciences" and "Technical-Eengineering" were selected as samples. The tool for collecting data was the quantitative part of the researcher-made questionnaire on the development of human capital of faculty members in a 6-point range. The validity of the research tool was verified by formal, convergent and divergent method and its reliability was confirmed through Cronbach's alpha test and composite reliability.
Findings: The findings of the qualitative section were categorized and presented in 9 dimensions, which include improving the ability to formulate specialized and interdisciplinary lesson plans, improving the ability to teach and learn, improving classroom management and administration skills, Enhancing academic and behavioral counseling and guidance, increasing commitment to professional ethics in the education process, enhancing the ability to motivate students to learn, enhancing the ability to evaluate learners' performance, enhancing research knowledge, and enhancing research skills. In the quantitative part, based on the results of Shannon's entropy test, the priority of the dimensions of improving classroom management skills and improving research knowledge was confirmed over other dimensions. The values of the Chi-2 test indicated the favorable condition of the main structure of educational human capital development and the relatively favorable condition of the main structure of research-entrepreneurship human capital development of faculty members of Tehran University. Based on Yeoman-Whitney and Kraskal-Wallis test values, the inequality of the average educational human capital development of faculty members was confirmed in terms of a number of variables and effective factors.
Conclusion: The results of the research showed that the development of educational and research human capital of faculty members, setting priorities and identifying inequalities in the development of human capital of faculty members in terms of influencing factors can provide an effective and efficient road map for planning to provide a strategy for the development of human capital of faculty members to policy makers, decision makers and activists in this field.
Methodology: In the qualitative part of the research, the participants were the faculty members of the universities and research institutes of Tehran, and 13 of them were interviewed and the required data were collected using the purposeful sampling method. The data analysis of this section was done using thematic analysis method. In order to evaluate the reliability of research findings, immersion and recoding approach was used by calculating Cohen's kappa coefficient. In the quantitative part, the statistical population included the faculty members of the University of Tehran, 150 of whom were selected using Cochran's formula and the relative stratified sampling method from the four campuses of "Humanities", "Behavioral and Social Sciences", "Basic Sciences" and "Technical-Eengineering" were selected as samples. The tool for collecting data was the quantitative part of the researcher-made questionnaire on the development of human capital of faculty members in a 6-point range. The validity of the research tool was verified by formal, convergent and divergent method and its reliability was confirmed through Cronbach's alpha test and composite reliability.
Findings: The findings of the qualitative section were categorized and presented in 9 dimensions, which include improving the ability to formulate specialized and interdisciplinary lesson plans, improving the ability to teach and learn, improving classroom management and administration skills, Enhancing academic and behavioral counseling and guidance, increasing commitment to professional ethics in the education process, enhancing the ability to motivate students to learn, enhancing the ability to evaluate learners' performance, enhancing research knowledge, and enhancing research skills. In the quantitative part, based on the results of Shannon's entropy test, the priority of the dimensions of improving classroom management skills and improving research knowledge was confirmed over other dimensions. The values of the Chi-2 test indicated the favorable condition of the main structure of educational human capital development and the relatively favorable condition of the main structure of research-entrepreneurship human capital development of faculty members of Tehran University. Based on Yeoman-Whitney and Kraskal-Wallis test values, the inequality of the average educational human capital development of faculty members was confirmed in terms of a number of variables and effective factors.
Conclusion: The results of the research showed that the development of educational and research human capital of faculty members, setting priorities and identifying inequalities in the development of human capital of faculty members in terms of influencing factors can provide an effective and efficient road map for planning to provide a strategy for the development of human capital of faculty members to policy makers, decision makers and activists in this field.
Full-Text [PDF 1173 kb]
(662 Downloads)
مسئله و هدف: توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی دستاوردی اثربخش در راستای توسعه نظام آموزش عالی است. بااینحال شواهد مبتنی بر دستاورد پژوهشهای تجربی حاکی از کیفیت پایین عملکرد اعضای هیئتعلمی است. هدف پژوهش حاضر، سنجش و ارزیابی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی است که با رویکرد آمیخته (اکتشافی متوالی) انجام شد.
روششناسی: در بخش کیفی مشارکتکنندگان پژوهش اعضای هیئتعلمی دانشگاهها و پژوهشکدههای شهر تهران بودند که به روش نمونهگیری هدفمند از نوع موارد مطلوب با 13 نفر از آنها مصاحبه و دادههای موردنیاز گردآوری شدند. تحلیل دادههای این بخش با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شد. بهمنظور ارزیابی قابلیت اعتماد یافتههای پژوهش از رویکرد غوطهورسازی و کدگذاری مجدد با محاسبه ضریب کاپای کوهن استفاده شد. در بخش کمی جامعه آماری شامل اعضای هیئتعلمی دانشگاه تهران بودند که تعداد 150 نفر از آنها با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونهگیری طبقهای نسبی از چهار پردیس علوم انسانی، علوم رفتاری و اجتماعی، علوم پایه و فنی – مهندسی بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادههای بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی در طیف 6 درجهای بود. روایی ابزار پژوهش به روش صوری و همگرا و واگرا و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. یافتهها: یافتههای بخش کیفی در 9 بُعد ارتقاء توان تدوین طرح درس تخصصی و بینرشتهای، ارتقاء توان یاددهی و یادگیری، ارتقاء مهارتهای مدیریت و اداره کلاس درس، ارتقاء توان مشاوره و راهنمایی تحصیلی و رفتاری، افزایش توان تعهد به اخلاق حرفهای در فرایند آموزش، ارتقاء توان ایجاد انگیزه یادگیری در فراگیران، ارتقاء توان ارزیابی عملکرد فراگیران، ارتقاء دانش پژوهشگری، ارتقاء مهارت پژوهشگری دستهبندی و ارائه شد. در بخش کمی، بر اساس نتایج آزمون آنتروپی شانون، اولویت ابعاد ارتقاء مهارت مدیریت کلاس درس و ارتقاء دانش پژوهشگری نسبت به سایر ابعاد تأیید گردید. مقادیر آزمون خیدو گویای وضعیت مطلوب سازه اصلی توسعه سرمایه انسانی آموزشی و وضعیت نسبتاً مطلوب سازه اصلی توسعه سرمایه انسانی پژوهشی – کارآفرینی اعضای هیئتعلمی دانشگاه تهران بود. بر اساس مقادیر آزمون یومان ویتنی و کراسکال والیس نیز، نابرابری میانگین توسعه سرمایه انسانی آموزشی اعضای هیئتعلمی برحسب تعدادی از متغیرها و عوامل مؤثر تأیید شد.
نتیجهگیری: دستاوردهای پژوهش نشان داد، توسعه سرمایه انسانی آموزشی و پژوهشی اعضای هیئتعلمی، تعیین اولویت و شناسایی نابرابریهای وضعیت توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی برحسب عوامل اثرگذار، میتواند نقشه راه اثربخش و مؤثری را برای برنامهریزیهای راهبردی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی در اختیار سیاستگذاران، تصمیمسازان و کنشگران این عرصه قرار بدهد.
روششناسی: در بخش کیفی مشارکتکنندگان پژوهش اعضای هیئتعلمی دانشگاهها و پژوهشکدههای شهر تهران بودند که به روش نمونهگیری هدفمند از نوع موارد مطلوب با 13 نفر از آنها مصاحبه و دادههای موردنیاز گردآوری شدند. تحلیل دادههای این بخش با استفاده از روش تحلیل مضمون انجام شد. بهمنظور ارزیابی قابلیت اعتماد یافتههای پژوهش از رویکرد غوطهورسازی و کدگذاری مجدد با محاسبه ضریب کاپای کوهن استفاده شد. در بخش کمی جامعه آماری شامل اعضای هیئتعلمی دانشگاه تهران بودند که تعداد 150 نفر از آنها با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونهگیری طبقهای نسبی از چهار پردیس علوم انسانی، علوم رفتاری و اجتماعی، علوم پایه و فنی – مهندسی بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادههای بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی در طیف 6 درجهای بود. روایی ابزار پژوهش به روش صوری و همگرا و واگرا و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. یافتهها: یافتههای بخش کیفی در 9 بُعد ارتقاء توان تدوین طرح درس تخصصی و بینرشتهای، ارتقاء توان یاددهی و یادگیری، ارتقاء مهارتهای مدیریت و اداره کلاس درس، ارتقاء توان مشاوره و راهنمایی تحصیلی و رفتاری، افزایش توان تعهد به اخلاق حرفهای در فرایند آموزش، ارتقاء توان ایجاد انگیزه یادگیری در فراگیران، ارتقاء توان ارزیابی عملکرد فراگیران، ارتقاء دانش پژوهشگری، ارتقاء مهارت پژوهشگری دستهبندی و ارائه شد. در بخش کمی، بر اساس نتایج آزمون آنتروپی شانون، اولویت ابعاد ارتقاء مهارت مدیریت کلاس درس و ارتقاء دانش پژوهشگری نسبت به سایر ابعاد تأیید گردید. مقادیر آزمون خیدو گویای وضعیت مطلوب سازه اصلی توسعه سرمایه انسانی آموزشی و وضعیت نسبتاً مطلوب سازه اصلی توسعه سرمایه انسانی پژوهشی – کارآفرینی اعضای هیئتعلمی دانشگاه تهران بود. بر اساس مقادیر آزمون یومان ویتنی و کراسکال والیس نیز، نابرابری میانگین توسعه سرمایه انسانی آموزشی اعضای هیئتعلمی برحسب تعدادی از متغیرها و عوامل مؤثر تأیید شد.
نتیجهگیری: دستاوردهای پژوهش نشان داد، توسعه سرمایه انسانی آموزشی و پژوهشی اعضای هیئتعلمی، تعیین اولویت و شناسایی نابرابریهای وضعیت توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی برحسب عوامل اثرگذار، میتواند نقشه راه اثربخش و مؤثری را برای برنامهریزیهای راهبردی توسعه سرمایه انسانی اعضای هیئتعلمی در اختیار سیاستگذاران، تصمیمسازان و کنشگران این عرصه قرار بدهد.
Send email to the article author
| Rights and permissions | |
 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License. |