دوره 8، شماره 2 - ( 1395 )
جلد 8 شماره 2 صفحات 132-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Investigating Relationship between Five Neo-Factor Personality Characteristics and Work-Life Balance in university of yazd. ihej 2016; 8 (2) :112-132
URL: http://ihej.ir/article-1-878-fa.html
URL: http://ihej.ir/article-1-878-fa.html
سبک رو مهدی، حق بین عالیه، ابراهیم زاده پزشکی رضا. بررسی رابطه ویژگی‌های شخصیتی پنج عاملی نئو با تعادل کار و زندگی در دانشگاه یزد
. آموزش عالی ایران. 1395; 8 (2) :112-132
1- دانشگاه یزد ، Msabokro@yazd.ac.ir
2- دانشگاه یزد
2- دانشگاه یزد
چکیده: (7814 مشاهده)
از منظر سازمانی وجود تعادل اثربخش بین کار و زندگی علاوه بر پیامدهای شخصی که برای فرد به همراه دارد؛ منجر به بهبود وضعیت اشتغال و سیستم نگهداشت و درنهایت ارتقا تعهد و بهره‌وری در کارکنان می‌شود. پژوهش حاضر ضمن سنجش سطح تعادل کار-زندگی ادراک‌شده کارکنان در دانشگاه سراسری یزد به بررسی ارتباط بین ابعاد پنج‌گانه شخصیت نئو و تعادل کار-زندگی می‌پردازد. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است و جامعه موردمطالعه تحقیق حاضر را کارمندان دانشگاه یزد تشکیل داده‌اند؛ که از میان آن‌ها، 204 نفر به‌عنوان نمونه و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده بر اساس فرمول کوکران در جوامع محدود با ضریب خطای 5 درصد انتخاب‌شده‌اند و از این تعداد 183 پرسش‌نامه بازگشت داده شد. ابزار مورداستفاده در تحقیق حاضر پرسش‌نامه محقق‌ساخته تعادل کار-زندگی و پرسش‌نامه استاندارد شخصیت نئو می‌باشد. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، استنباطی و مدل‌سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Smart PLS بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد از میان ابعاد شخصیت سازگاری، استقبال از تجربه و روان‌رنجوری با مقادیر 347/5، 549/3، 427/6 در ارتباط معنادار با سازه تعادل کار-زندگی می‌باشند و حدود 42 درصد از سازه تعادل کار-زندگی توسط ابعاد شخصیت تبیین می‌شود. درنهایت بر اساس ماحصل این پژوهش کارمندان دانشگاه یزد از سطح مطلوب تعادل کار-زندگی برخوردار هستند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |