1- دانشیار گروه مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- استادیار گروه مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه تهران، تهران، ایران. ،ralahyari@ut.ac.ir
3- کارشناسی ارشد رشته مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش عالی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4- دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- استادیار گروه مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه تهران، تهران، ایران. ،
3- کارشناسی ارشد رشته مدیریت و برنامه‌ریزی آموزش عالی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
4- دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (18 مشاهده)
هدف: هدف این مطالعه بررسی امکان‌سنجی پیاده‌سازی الگوی یادگیری ترکیبی در دانشگاه تهران از دیدگاه اعضای هیئت‌علمی است. با توجه به تحولات آموزشی و نیاز به استفاده از فناوری‌های نوین، این پژوهش به ارزیابی موانع و فرصت‌های پیاده‌سازی این مدل در دانشگاه تهران پرداخته است.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، توصیفی-پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی اعضای هیئت‌علمی شاغل در دانشکدگان فنی و علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران با تعداد کل ۷۷۲ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰1-۱۴۰2 است. به‌منظور نمونه‌گیری، از روش تصادفی-طبقه‌ای نسبتی استفاده شد و حجم نمونه با توجه به جامعه آماری، ۲۵۶ نفر تعیین گردید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای محقق ساخته بود که بر اساس مدل بدرول‌خان و در هشت عامل مختلف طراحی شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی صوری و محتوایی توسط متخصصان تائید شد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (ضریب 0.926) مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های t تک نمونه‌ای مستقل و آزمون t دو گروهی مستقل با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که پیاده‌سازی الگوی یادگیری ترکیبی در دانشگاه تهران از دیدگاه اعضای هیئت‌علمی در سطحی پایین‌تر از حد متوسط قرار دارد. در مقایسه میان دانشکدگان فنی و علوم اجتماعی و رفتاری، نتایج تحقیق نشان می‌دهد که وضعیت موجود دانشگاه تهران از نظر پیاده‌سازی الگوی یادگیری ترکیبی از نظر اعضای هیئت‌علمی در دانشکدگان فنی و علوم اجتماعی و رفتاری در مقایسه با هم تفاوت معنی‌داری ندارد.
جمع‌بندی: به‌طورکلی، اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تهران از چالش‌های متعددی در پیاده‌سازی این الگو در ابعاد مختلف پداگوژی، فناوری، طراحی واسط‌های کاربری، ارزشیابی، مدیریت، تأمین منابع، اخلاق و ساختار سازمانی سخن گفته‌اند. مشکلات عمده‌ای از جمله کمبود طراحی دروس مناسب، زیرساخت‌های فناوری ناکافی، پیچیدگی سامانه‌های آموزشی آنلاین و ضعف در سیستم‌های ارزیابی به‌عنوان مسائل کلیدی مطرح شده‌اند.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، توصیفی-پیمایشی می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی اعضای هیئت‌علمی شاغل در دانشکدگان فنی و علوم اجتماعی و رفتاری دانشگاه تهران با تعداد کل ۷۷۲ نفر در سال تحصیلی ۱۴۰1-۱۴۰2 است. به‌منظور نمونه‌گیری، از روش تصادفی-طبقه‌ای نسبتی استفاده شد و حجم نمونه با توجه به جامعه آماری، ۲۵۶ نفر تعیین گردید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای محقق ساخته بود که بر اساس مدل بدرول‌خان و در هشت عامل مختلف طراحی شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی صوری و محتوایی توسط متخصصان تائید شد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (ضریب 0.926) مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های t تک نمونه‌ای مستقل و آزمون t دو گروهی مستقل با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که پیاده‌سازی الگوی یادگیری ترکیبی در دانشگاه تهران از دیدگاه اعضای هیئت‌علمی در سطحی پایین‌تر از حد متوسط قرار دارد. در مقایسه میان دانشکدگان فنی و علوم اجتماعی و رفتاری، نتایج تحقیق نشان می‌دهد که وضعیت موجود دانشگاه تهران از نظر پیاده‌سازی الگوی یادگیری ترکیبی از نظر اعضای هیئت‌علمی در دانشکدگان فنی و علوم اجتماعی و رفتاری در مقایسه با هم تفاوت معنی‌داری ندارد.
جمع‌بندی: به‌طورکلی، اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تهران از چالش‌های متعددی در پیاده‌سازی این الگو در ابعاد مختلف پداگوژی، فناوری، طراحی واسط‌های کاربری، ارزشیابی، مدیریت، تأمین منابع، اخلاق و ساختار سازمانی سخن گفته‌اند. مشکلات عمده‌ای از جمله کمبود طراحی دروس مناسب، زیرساخت‌های فناوری ناکافی، پیچیدگی سامانه‌های آموزشی آنلاین و ضعف در سیستم‌های ارزیابی به‌عنوان مسائل کلیدی مطرح شده‌اند.
نوع مقاله: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/10/18 | پذیرش: 1404/12/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/4/11
دریافت: 1403/10/18 | پذیرش: 1404/12/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1404/4/11
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |