دوره 15، شماره 4 - ( 1402 )
جلد 15 شماره 4 صفحات 132-116 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Daviran E, Ghayebloo S. Comparative evaluation of cooperative and self-directed learning of basic location courses: a case study of geography students. ihej 2024; 15 (4) :116-132
URL: http://ihej.ir/article-1-2034-fa.html
URL: http://ihej.ir/article-1-2034-fa.html
دویران اسماعیل، غایب لو سیما. ارزیابی تطبیقی آموزش مشارکتی و خود راهبر دروس مکان پایه
(مطالعه موردی: دانشجویان رشته جغرافیا). آموزش عالی ایران. 1402; 15 (4) :116-132
1- استادیار گروه آموزش جغرافیا، دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران ، a.davian@cfu.ac.ir
2- استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشگاه زنجان، ایران
2- استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشگاه زنجان، ایران
چکیده: (508 مشاهده)
هدف: در سطوح مختلف آموزشی به‌ویژه آموزش عالی شیوه کاربست الگوهای یادگیری با توجه به نوع و ساختار عملی و نظری درس‌ها است که تعیین می‌کند میزان پایداری یادگیری چگونه می‌باشد. این پژوهش باهدف ارزیابی رویکردهای یادگیری مشارکتی و خود راهبر فردی دروس مکان محور پرداخته است. یادگیری مشارکتی مبتنی بر آموزش گروهی مباحثه محور و یادگیری خود راهبر مبتنی بر مطالعه فرد و ارائه آن است.
روش‌شناسی: تحقیق حاضر بر روش ارزیابی تحلیلی - تطبیقی با ماهیت کاربردی بنیان یافته است. جمع‌آوری داده‌ها از دو شیوه کتابخانه‌ای و میدانی منطبق بر یادگیری مشارکتی چو و باولی و یادگیری خود راهبر فیشر انجام گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل 75 دانشجوی رشته جغرافیا می‌باشند که با دو نوع محتوای درسی نظری و عملی مکان محور الگوی یادگیری مشارکتی و خود راهبر را طی نموده‌اند. متغیرهای پژوهش دربرگیرنده سه مؤلفه یادگیری مشارکتی (بازخورد، پویایی گروه و انجام پروژه) و سه مؤلفه یادگیری خود راهبر (انگیزش، خودتنظیمی و فراشناخت) می‌باشد. شیوه تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل‌های رادار، تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا)، تی دو نمونه مستقل و اندازه اثر در نرم‌افزار spss 27.1 بوده است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد اثر الگوی یادگیری مشارکتی و خود راهبر در آموزش درس‌های مکان محور دانشگاهی بالاتر از حد متوسط بوده که دراین‌بین الگوی یادگیری مشارکتی برای درس‌های عملی و الگوی یادگیری خود راهبر فردی برای درس‌های نظری مطلوبیت بیشتری دارد. بین الگوی یادگیری و نوع محتوای درس با سطح اطمینان 95 درصد و سطح معناداری قابل‌قبول تفاوت معنادار وجود داشته، طوری که متغیرهای الگوی یادگیری مشارکتی و الگوی یادگیری خود راهبر با توجه به نوع درس (نظری و عملی) عملکرد متفاوتی را ارائه می‌دهند.
نتیجه: اندازه اثر رویکردهای یادگیری در محتوای درس بسیار قوی ارزیابی شده است که دراین‌بین رویکرد خود راهبر اندازه اثر قوی‌تر نسبت به رویکرد مشارکتی دارد.
روش‌شناسی: تحقیق حاضر بر روش ارزیابی تحلیلی - تطبیقی با ماهیت کاربردی بنیان یافته است. جمع‌آوری داده‌ها از دو شیوه کتابخانه‌ای و میدانی منطبق بر یادگیری مشارکتی چو و باولی و یادگیری خود راهبر فیشر انجام گردیده است. جامعه آماری پژوهش شامل 75 دانشجوی رشته جغرافیا می‌باشند که با دو نوع محتوای درسی نظری و عملی مکان محور الگوی یادگیری مشارکتی و خود راهبر را طی نموده‌اند. متغیرهای پژوهش دربرگیرنده سه مؤلفه یادگیری مشارکتی (بازخورد، پویایی گروه و انجام پروژه) و سه مؤلفه یادگیری خود راهبر (انگیزش، خودتنظیمی و فراشناخت) می‌باشد. شیوه تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل‌های رادار، تحلیل واریانس چندمتغیره (مانوا)، تی دو نمونه مستقل و اندازه اثر در نرم‌افزار spss 27.1 بوده است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد اثر الگوی یادگیری مشارکتی و خود راهبر در آموزش درس‌های مکان محور دانشگاهی بالاتر از حد متوسط بوده که دراین‌بین الگوی یادگیری مشارکتی برای درس‌های عملی و الگوی یادگیری خود راهبر فردی برای درس‌های نظری مطلوبیت بیشتری دارد. بین الگوی یادگیری و نوع محتوای درس با سطح اطمینان 95 درصد و سطح معناداری قابل‌قبول تفاوت معنادار وجود داشته، طوری که متغیرهای الگوی یادگیری مشارکتی و الگوی یادگیری خود راهبر با توجه به نوع درس (نظری و عملی) عملکرد متفاوتی را ارائه می‌دهند.
نتیجه: اندازه اثر رویکردهای یادگیری در محتوای درس بسیار قوی ارزیابی شده است که دراین‌بین رویکرد خود راهبر اندازه اثر قوی‌تر نسبت به رویکرد مشارکتی دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |