عملکرد مؤسّسه‌های علمی‌کاربردی شهر تهران هدف بررسی‌این پژوهش است که به شیوه پیمایشی انجام شده است. اطّلاعات لازم برای‌این بررسی از طریق دو نوع پرسش‌نامه مدیران و دانشجویان به ‌‌دست ‌‌‌آمده است. بخش دیگر اطّلاعات در طی مشاهده و مصاحبه با دانشجویان، مدیران و استادان مؤسّسه‌های علمی‌کاربردی کسب شده است. 20 مؤسّسه مرتبط در سطح شهر تهران به روش نمونه‌گیری «تصادفی ساده» انتخاب شدند. مهمترین نتایج در بخش تجزیه و تحلیل اطّلاعات به قرار ذیل است: چشم‌انداز مثبتی از انتظارات مؤسّسه‌های علمی‌کاربردی اعم از مسئولان و دانشجویان نسبت به به این مراکز دیده نشده است. به نظر می‌رسد عملکرد این مراکز در بخشی از زمینه‌ها در راستای برنامه‌ها و اهداف معین در آیین‌نامه تأسیس این مراکز نیست. امکانات و منابع قابل توجّهی به کار گرفته شده است؛ لیکن خروجی این داده‌ها مقبول و مطلوب عوامل دست‌اندرکار اعم از مدیران و به‌‌خصوص دانشجویان نیست. به نظر می‌رسد کاربردی نبودن آموزش‌های مراکز علمی‌کاربردی مهم‌ترین ضعف و کاستی آن‌هاست. ‌این در حالی است که کاربردی و مهارتی بودن آموزش‌های علمی‌کاربردی مهم‌ترین هدف تأسیس چنین مراکزی است. جمع این دو گزاره نشان می‌دهد که مؤسّسه‌های علمی ‌کاربردی از مهم‌ترین هدف پایه‌گذاران منحرف شده‌اند‌.