1- گروه آینده پژوهی، پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی ، mahdi002@gmail.com 2- دانشگاه فنی و حرفه ای
چکیده: (3904 مشاهده)
در راستای توسعه دیپلماسی علم و فناوری و تولید قدرت نرم، در دهه‌های اخیر بین‌المللی کردن نهادهای آموزش عالی موردتوجه متخصصان و رهبران دانشگاهی قرارگرفته است. آموزش عالی بین‌المللی نه‌تنها به‌مثابه نماد اعتبار آموزش عالی، بلکه به‌عنوان نماد توسعه ملی به سیاست قطعی توسعه آموزش عالی کشورهای مترقی و خواهان ترقی تبدیل‌شده است. در ایران نیز آموزش عالی بین‌المللی به‌عنوان یکی از سیاست‌های نظام علم و فناوری در دوره پسابرجام، انتخاب‌شده است. در این افق، تلاش می‌شود فعالیت‌های بین‌المللی نظام آموزش عالی ایران با تمرکز بر کشورهای خاص به‌ویژه همسایگان و جهان اسلام، گسترش یابد. آموزش عالی بین‌المللی دارای ابعاد مختلفی است که تحرک دانشجویی و جذب دانشجویان خارجی یکی از سنتی‌ترین و مهم‌ترین شاخص‌های آن است. در این مقاله، با رویکرد ترکیبی در چارچوب روش فرا تحلیل کیفی، ضرورت و سازوکار توسعه کارکنان دانشگاه‌های دارای راهبرد جذب دانشجوی بین‌المللی در ابعاد نگرشی، دانشی و مهارتی باهدف تأمین رضایت دانشجویان و افزایش احتمال ماندگاری و وفاداری آن‌ها به‌صورت کل‌نگر مطالعه شده است. کارکنان مرتبط با دانشجویان بین‌المللی نیاز به آموزش و توسعه در بعد نگرشی نظیر فهم ارزش فعالیت‌های بین‌المللی، بلندنظری و درک تفاوت‌های فرهنگی و مشتری‌گرایی، در بعد دانشی نظیر شناخت نظام آموزش عالی و رشته‌های تحصیلی، آگاهی از وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشورها و میهمان‌نوازی، بعد مهارتی نظیر زبان ارتباطی مناسب، تعامل بین فردی متناسب بافرهنگ عمومی و دانشگاهی، توانمندی و شایستگی در انجام دقیق وظایف و نقش‌های آموزشی- دانشجویی و پاسخگویی، دارند. دانشگاه‌های دارای راهبرد جذب دانشجوی بین‌المللی می‌توانند همسو با اولویت‌های شناسایی‌شده در این پژوهش، بسته آموزش و توسعه ویژه‌ای برای کارکنان مرتبط با دانشجویان بین‌المللی، به روش علمی و به کمک متخصصان توسعه منابع انسانی، طراحی و عملیاتی کنند.
Mahdi R, Barani S. Human Resources Development in Relation to International Students of Iran’s University. ihej 2018; 10 (4) :87-112 URL: http://ihej.ir/article-1-1377-fa.html
مهدی رضا، بارانی سپیده. توسعه منابع انسانی مرتبط با دانشجویان بین‌المللی در دانشگاه‌های ایران. آموزش عالی ایران. 1397; 10 (4) :87-112
.png)
