Yamani Dozi Sorkhabi M, Goldasteh A, Safari R, Sohrabi M, Toroghi J, Rashid Hajikhajeloo S. Comparison of Strategic Plans of Universities and Institutes of Higher Education with a Quantitative Approach. ihej 2018; 10 (3) :1-28
URL:
http://ihej.ir/article-1-1332-fa.html
یمنی دوزی سرخابی محمد، گلدسته اکبر، صفری رحیم، سهرابی منیره، طرقی جعفر، رشید حاجی خواجه لو صالح. مقایسه برنامه های راهبردی دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور با رویکرد کمّی. آموزش عالی ایران. 1397; 10 (3) :1-28
URL: http://ihej.ir/article-1-1332-fa.html
1- گروه آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
2- گروه علوم تربیتی، دانشگاه علم و فرهنگ ، a_goldasteh@sbu.ac.ir
3- مرکز نظارت و ارزیابی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری
4- دانشجوی دکتری، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (7151 مشاهده)
برنامه ریزی راهبردی در دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور عموماً با استفاده از الگوهای برنامه ریزی راهبردی معرفیشده توسط خبرگان و دانشگاهها تهیه میشود. این برنامه ها پس از تدوین در قالب اسناد برنامه ریزی راهبردی دانشگاه انتشار مییابد. این اسناد دارای ویژگیهایی هستند که مانند الگوهای برنامه ریزی مورداستفاده میتوانند مشابه یا متمایز باشند. وجود ویژگیهای مشابه در اسناد، امکان گروه بندی آنها را فراهم میکند. در این بررسی سعی میشود با استفاده از روشهای کمّی (آماری) اسناد مشابه را در گروههای همگن گروه بندی کنیم. به همین منظور ویژگیهای محتوایی و شکلی اسناد برنامه ریزی 8 دانشگاه مختلف شامل 3 دانشگاه دولتی تهران، تربیت مدرس و فردوسی، 3 دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی غیردولتی علم و فرهنگ، سوره و اشرفی اصفهانی و 2 دانشگاه خارجی آکسفورد و کورنل موردبررسی قرارگرفته و وجود یا فقدان این ویژگیها در اسناد مذکور تعیینشده است. با استفاده از روش چند متغیره آماری خوشهبندی، این دانشگاهها در 4 خوشه ی متفاوت گروهبندیشدهاند.
بهمنظور تعیین الگوی مورداستفاده در تدوین اسناد برنامه ریزی راهبردی دانشگاههای منتخب، ویژگیهای 12 الگوی متفاوت برنامه ریزی راهبردی موردبررسی قرارگرفته و میزان تشابه هر یک از آنها با اسناد موردبررسی تعیینشده است. نتیجه ی این بررسی نشان میدهد، در تدوین اسناد برنامه ریزی راهبردی که در 4 گروه، گروهبندیشدهاند، هر یک از اسناد احتمالاً از یک الگوی مشخص و متمایز با سایر گروهها استفاده نموده اند.
نتیجه ی این بررسی کمّی میتواند بهعنوان مقدمه ی تحلیل کیفی اسناد موردبررسی استفاده شود. علاوه بر این، نتایج بررسی نشان میدهد که هیچیک از دانشگاههای ایرانی بررسیشده، الگوی خاص مربوط به دانشگاه خود را طراحی نکرده اند. بهعبارتدیگر، الگوهای بهکاررفته در برنامه ریزی دانشگاههای موردبررسی، عموماً اقتباسی بوده و رویکرد طراحی خاصی برای آن دانشگاه مورد توجه نبوده است. این امر میتواند موفقیت دانشگاهها را در عملیاتی کردن اسناد برنامه های تنظیمی با چالش مواجه سازد.
نوع مقاله:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/7/15 | پذیرش: 1398/7/15