جلد 12 - شماره 3 - 1399-9 - مجله آموزش عالی ایران

دوره 12، شماره 3 - ( 1399 )

    حرفه گرایی در اموزش عالی

یکی از بنیادی ترین وظایف آموزش عالی در جهان مدرن ،تربیت نیروهای متخصص و توانمند در حوزه های مختلف به منظور ارتقای سطح کیفی و کمی نیروی انسانی در راستای توسعه و پیشرفت جامعه است .بر این اساس طی چهار دهه گذشته درکشور ،نظام آموزش عالی در دو بخش کمی و کیفی پیشرفتهای قابل توجهی داشته است .اما در برخی حوزه ها انتقاداتی نیز بر گسترش آموزش عالی مطرح شده است .یکی از آن انتقادات بحث ارتقای نظام های آموزش عالی و نظام کار و اشتغال و کارکردهای اقتصادی آن می باشد .
       طبق بررسی ها،اجرای الگوهای نامناسب توسعه و کمی گرایی آموزش عالی ،موجب دور شدن آموزش از اهداف توسعه پایدار و توسعه غیر هدفمند آموزشی شده و نگرانی هایی را در رابطه با تحولات آینده و توسعه ایجاد کرده است .انتقاداتی که به سیستم عرضه گرایی آموزش عالی وارد است به عنوان یکی از زمینه های اولیه ضرورت مطرح شدن آمایش در آموزش عالی کشور هم ذکر شده است .در حقیقت به نوعی بازده اقتصادی و اجتماعی نظام آموزش عالی زیر سوال رفت و موضوعاتی مانند رجوع به دانشگاههای کار آفرین ونسل سوم مطرح گردید. بهر جهت یکی از ابعاد کیفی مهم در آمایش آموزش عالی و ماموریت گرا، ساختن نظام آموزش عالی و توجه خاص به حرفه گرایی در آموزش عالی ( Vocationalism in higher education ) است .
بنابرین با عنایت به نکات فوق، ضرورت داشت که انجمن آموزش عالی، بحث نظری ،تجربیات عملی آموزش های عالی مهارتی را مد نظر قرار دهد که این ویژه نامه هم به این حوزه علمی اختصاص یافت . لذا جا دارد که از کلیه نویسندگان ،داوران و اعضای محترم هیئت تحریریه مجله تشکر و قدردانی کنم و امیدوارم که سیاست مداران آموزش عالی کشور نیز آموزش عالی مهارتی را در سیاست گذاری آن را مد نظر خویش قرار دهند .

ابراهیم صالحی عمران

رئیس انجمن آموزش عالی و سر دبیر ویژه نامه