ناصر یوسفی، ناصر شیربگی، دوره ۴، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
تاریخ دریافت: ۱۷/۰۳/۱۳۹۰
تاریخ پذیرش: ۳۰/۰۱/۱۳۹۱
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی ناامیدی وخود ناتوان سازی به عنوان پیش گویی قبولی در آزمون کارشناسی ارشد می باشد. طرح تحقیق حاضراز نوع همبستگی است. نمونه پژوهش شامل ۲۴۰ دانشجوی قبول شده در آزمون کارشناسی ارشد و ۲۵۰ دانشجوی قبول نشده در آزمون کارشناسی ارشد(جمعا ۵۹۰ نفر) بود. در این پژوهش برای انتخاب نمونه قبول شده از جامعه دانشجویان قبول شده دانشگاههای دولتی شهرستان های سنندج، همدان، کرمانشاه و ارومیه در سال ۱۳۸۹ استفاده شد و برای انتخاب نمونه عادی از همان دانشگاهها از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. همه دانشجویان نمونه به وسیله مقیاس الگوهای یادگیری سازگار(برای ناتوان سازی)، و پرسشنامه ناامیدی بک ، مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی، روش تحلیل تمایز به کار رفت. نتایج به دست آمده فرضیه پژوهش را تأیید کرد و نشان داد که قبولی در آزمون کارشناسی ارشد را می توان از روی ناامیدی وخود ناتوان سازی پیش بینی نمود. ناامیدی وخود ناتوان سازی قدرت پیش بینی معنی دار (۰۰۱/۰ <p) داشتند. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه از ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ها ﺑﺎ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ، این تحقیق نشان می دهد که می توان ازروی ناامیدی وخود ناتوان سازی قبولی در آزمون کارشناسی ارشد را پیشبینی نمود و بر اساس این مدل میتوان یک راه حل اساسی را برای کاهش ناامیدی و ناتوان سازی تدارک دید و نتایج این پژوهش را در ﻣﺤﯿﻂﻫﺎی دانشگاهی و در سطح کلان جهت کمک به داوطلبان کنکور ارشد به کار گرفت.
ناصر شیربگی، لطف الله ساعدموچشی، دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۷ )
چکیده
هر عضو هیئت‌علمی در دانشگاه برای ارتقاء مرتبه علمی باید شرایط و شاخص های آموزشی، پژوهشی و اجرایی مشخصی را دارا باشد و با اخذ امتیازات لازم با ارتقای وی موافقت شود. هدف این پژوهش واکاوی تجارب اعضای هیئت‌علمی از مفهوم ارتقاء مرتبه علمی بود؛ که با رویکردی تفسیری و راهبرد پدیدارنگاری انجام شد. به این منظور، ۱۸ نفر از اعضای هیئت علمی که دارای تجربه پدیده موردنظر بودند،به صورت هدفمند و با حداکثر تنوع مشارکت کردند.ابزار گرداوری داده ها مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته بود که برای اجرای مراحل پدیدارنگاری از رویه یارونین (۲۰۰۴) استفاده شد. داده‌ها به روش کدگذاری نظری و با روش تحلیل مقایسه ای مداوم مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. تحلیل ها نشان داد که پنج مؤلفه شامل غیر حرفه ای گرایی، ثبات شغلی، بالندگی حرفه ای، ساختاری ناموزون، اعتبار بخشی و مسئولیت پذیری قابل‌احصا است. تحلیل های بیشترشان داد که می توان تجارب اساتید را به دو دسته تجارب مثبت و خوشایند و تجارب منفی و ناخوشایند طبقه بندی کرد. از تجارب خوشایند می توان جهت رشد و بالندگی شغلی و حرفه ای اساتید بهره برد. تجارب ناخوشایند نیز در بحث ارتقاء مشکلاتی برای رشد حرفه ای اعضای هیئت‌علمی ایجاد نموده است.
دکتر ناصر شیربگی، آقای قادر کهنه پوشی، دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
باهدف بازنمایی تجارب اعضای هیئت‌علمی دانشگاهها از ایفای هم‌زمان نقش‌های چندگانه شغلی و خانوادگی پژوهشی با رویکرد تفسیری و با روش نظریۀ داده بنیادانجام شد. میدان تحقیق، دانشگاه کردستان و مشارکت‌کنندگان بالقوه همۀ اعضای هیئت‌علمی تمام‌وقت بودند که جهت انتخاب نمونه از شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند با روش بیشینۀ تنوع استفاده گردید که نهایتاٌ پس از دست‌یابی به اشباع نظریبه ۱۸ نفر رسید. ابزار گرد‌آوری داده‌ها یک پروتکل مصاحبۀ نیمه‌ساختارمند با ۱۰ سؤالبود. برای افزایش پایایی از روش بازبینی توسط مشارکت‌کنندگان و مرور توسط اعضای هیئت‌علمی غیر شرکت‌کننده در پژوهش استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل دادههابهشیوۀ کدگذاری نظری سه مرحلهایو با استفاده از نرم‌افزار MAXqda انجام گرفت. مؤلفه‌های مرتبط با گرانباری نقش در پنج دسته عوامل زمینه‌‌ای،فرایندی، علی، راهبردی و پیامدی احصا شدند. یافته‌ها حاکی از آن بود که اعضای هیئت‌علمی زن و مرد به گونه‌های متفاوتی پدیدۀ گرانباری نقش را تجربه کرده بودند. شیوۀ نگرش و تفکر اعضای هیئت‌علمی که مسئولیت مراقبت از بچه‌ها و یا والدین سالمندشان را بر عهده داشتند بر میزان سازگاری آنان با گرانباری نقش تأثیر داشت. تجربۀ آن دسته از اعضای هیئت‌علمی که در مدیریت‌های اجرایی دانشگاهی نیز ایفای نقش می‌کردند با تجربۀ اعضای هیئت‌علمی که در کارهای اجرایی درگیر نبودند از گرانباری نقش متفاوت بود. به نظر مدیران دانشگاهی، مقابله و سازگاری با گرانباری نقش، امری ممکن و لازم است. با تغییر دیدگاه اعضای هیئت‌علمی نسبت به دانشگاه، داشتن برنامۀ کاری منظم و اولویت‌دهی به کارها میتوان میزان فشار کاری و ذهنی بر اعضای هیئت‌علمی را کاهش داد. مصاحبه‌شوندگان بر این باور بودند تغییر قوانین دانشگاهی و داشتن انتظارات متناسب با میزان دریافتی آن‌ها از راه‌حل‌های مفید دیگر برای کاهش گرانباری نقش اعضای هیئت‌علمی است.
