استاد، گروه علوم تربیتی، دانشگاه تربیت مدرس ، mehrmohammadimahmoud@gmail.com
چکیده: (541 مشاهده)
مقدمه و هدف: شرایط آموزشگری در آموزش عالی ایران از حیث شادابی و نوآوری مطلوب نیست و آموزش حال مساعدی ندارد. در عین حال، آموزش برای استادان و مدیران آموزش عالی کشور، مساله قابل ذکری نیست. از این جهت میتوان گفت آموزشگری در آموزش عالی با گونهای از جهل مرکب مواجه است و برهوت نوآوری و شادابی چهبسا به چشم نیامده و به رسمیت هم شناخته نمیشود. این"نسیان جمعی" نیاز به رمزگشایی و ارانه راهحل دارد. تجربه آموزش پزشکی کشور از این جهت با آموزش عالی تفاوتهای اساسی دارد و دانشگاههای زیرمجموعه وزارت عتف علاوه بر تجربیات جهانی در این زمینه از تجربه بومی دانشگاههای علوم پزشکی میتوانند بهره ببرند. "آموزش پژوهی" راهبردی است که هم در سطح جهانی و هم در آموزش پزشکی این سرزمین تجربه شده است و برای توانمندسازی استادان سایر رشته ها میتواند به منزله راهبرد برتر موردتوجه قرار گیرد. روش شناسی: این مقاله از حیث روششناسی به ترکیبی از "سنتز پژوهی" و "جستار نظرورزانه" متکی بوده است. بدین معنا که نگارنده با شناسایی متون و منابعی که از آغاز جریان آموزش پژوهی به مثابه رویکرد توسعهی حرفهای استادان در جهان تاکنون به رشته تحریر درآمده با نگاهی غربالگرانه، سنتزی نظرورزانه متناسب با شرائط موجود آموزشگری در آموزش عالی ایران ارائه کرده است. در سنتز نظرورزانه تجربیات زیسته نگارنده و همچنین تاملات شخصی تخصصی، بهویژه در حوزهی معرفتشناسی دانش تدریس و اخلاق آموزشگری، نیز موردتوجه قرار گرفته تا بدین ترتیب در عرصهی دانش آموزش پژوهی توسع هم اتفاق افتاده باشد. یافته ها و نتیجه گیری: علاوه بر بحثهای مبنایی، دربارهی آموزش پژوهی، برای استقرار آن در دانشگاههای ایران سیکل توانمندسازی برای استادان شامل مراحل سهگانه عمومی، تکمیلی و تخصصی ارائه شده است.
mehrmohammadi M. The Current State of Teaching in Iranian Higher Education Revisited: An Introduction to Faculty Empowerment through SOTL. ihej 2024; 15 (3) :1-19 URL: http://ihej.ir/article-1-2017-fa.html
مهرمحمدی محمود. تحلیلی بر وضعیت موجود کیفیت آموزش در آموزش عالی ایران: درآمدی بر راهبرد توانمندسازی هیات علمی از طریق آموزش پژوهی. آموزش عالی ایران. 1402; 15 (3) :1-19