دوره 11، شماره 3 - ( 1398 )
جلد 11 شماره 3 صفحات 100-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahmani T, Naderi A, Abdi S. Rediefining the Government-University Relationship using the Principal-Agent Theory. ihej 2019; 11 (3) :49-100
URL: http://ihej.ir/article-1-1358-fa.html
URL: http://ihej.ir/article-1-1358-fa.html
رحمانی تیمور، نادری ابوالقاسم، عبدی سجاد. بازتعریف رابطه دولت – دانشگاه بر مبنای نظریه کارفرما – کارگزار. آموزش عالی ایران. 1398; 11 (3) :49-100
تیمور رحمانی1 
، ابوالقاسم نادری1 ، سجاد عبدی2
، ابوالقاسم نادری1 ، سجاد عبدی2
1- دانشگاه تهران
2- دانشگاه تهران ،sajjadabdi@ut.ac.ir
2- دانشگاه تهران ،
چکیده: (4652 مشاهده)
یکی از چالش‌های همیشگی پیش‌روی دولت‌ها چگونگی رابطه آن‌ها با دانشگاه‌ها بوده است. نظریه‌های مختلفی در این‌باره طرح شده‌اند، یکی از این نظریه‌ها که نقش آن اخیراً در حوزه آموزش عالی و رابطه دولت و دانشگاه پررنگ شده، نظریه کارفرما – کارگزار است. هدف این مقاله، استفاده از چارچوب نظریه کارفرما – کارگزار برای بازتعریف رابطه دولت و دانشگاه و پی بردن به بینشی که نظریه فوق در این رابطه ایجاد می‌کند، است. از دید این نظریه، مشکلات اصلی در رابطه نمایندگی بین دولت و دانشگاه، اطلاعات نامتقارن و تعارض اهداف است که وجود آن‌ها با هم در رابطه دولت و دانشگاه موجب پیدایش مسئله نمایندگی شده است. این مقاله پژوهشی توصیفی است که با مرور نظام‌مند ادبیات به روش فینک (2014 و 2019)، مهمترین مقالات نظریه نمایندگی در کل و حوزه آموزش عالی به‌طور خاص را مشخص و مرور نموده است (81 سند). یافته این بررسی نشان داد که این نظریه به‌طور نظام‌مند با بررسی کژگزینی و کژمنشی و استفاده از مفاهیم هزینه‌ها و متغیرهای نمایندگی به دولت کمک می‌کند که پیش و پس از برقراری رابطه قراردادی با دانشگاه، هزینه‌ها و قرارداد بهینه را ارزیابی کند. در نتیجه، نظریه کارفرما-کارگزار برای گزینش شیوه حکمرانی دولت بر دانشگاه، توضیح یکتایی فراهم می‌آورد و می‌توان از آن برای بازتعریف رابطه دولت- دانشگاه استفاده نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |