تاریخ دریافت: 20/05/1390

تاریخ پذیرش: 10/02/1391

چکیده

در سده اخیر دانشگاه­ها و مراکز آموزش عالی به عنوان یک سازمان نقش مهمی در توسعه ملی ایفا کرده­اند. به همین اندازه مسئولیت اجتماعی دانشگاه­ها و مراکز آموزش عالی در چند دهه اخیر با توجه به رشد تعداد دانشجویان و همگانی شدن آن و بالارفتن انتظار از دانشگاه در قبال جامعه، مورد توجه برنامه­ریزان آموزشی در کشورهای مختلف قرار گرفته و سیستم آموزش عالی بسیاری از کشورها یک­سری فعالیت­ها و برنامه­های شغلی و حرفه­ای در اجتماع دانشگاهی گسترش داده­اند. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان توجه به شاخص­های مسئولیت اجتماعی شرکت­ها در مراکز صنعتی و دانشگاه­ها است. در این راستا نظرات مدیران و کارکنان شرکت­ها و همچنین اعضای هیأت علمی و دانشجویان دکتری دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. روش این پژوهش توصیفی – پیمایشی با استفاده از ابزارهای پرسشنامه و مصاحبه بوده و جامعه آماری آن تمامی مدیران و کارمندان شرکت پارس خودرو تهران و هفت شرکت­ استان گلستان و هم­چنین اعضای هیأت علمی و دانشجویان دکتری دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل بوده­اند. نتایج این تحقیق نشان داد که در توجه به شاخص­های آگاهی از برنامه­های آموزشی و جامعه، دانشگاه توانسته است که به احساس نیاز بخش­های صنعتی بطورمطلوبی پاسخ دهد. اما در توجه به  شاخص­های آگاهی از مفاهیم حفاظت محیط زیست، آگاهی از شرایط­کاری مناسب بر اساس قوانین ملی و استانداردهای جهانی و آگاهی از عدم تبعیض در فرایندها و توجه به گروه­های آسیب­پذیر، دانشگاه نتوانسته است به احساس نیاز بخش­های­ صنعتی در ارتباط با این شاخص­ها بطورمطلوبی پاسخ بدهد.