اعضای هیأت علمی از ارکان مهم دانشگاه­ها می‌باشند که نقش بسزایی در توسعه کشورها ایفا می‌کنند. با توجه به اهمیت جایگاه اعضای هیأت‌ علمی در نظام آموزش عالی و توسعه کشور ، این پژوهش به یکی از سیاست‌های اثرگذار بر عملکرد اعضای هیأت علمی، پرداخته است. پژوهش حاضر با هدف درس‌آموزی از نظام ارتقاء مرتبه اعضای هیأت‌علمی در دانشگاه‌های منتخب دنیا، برای نظام ارتقاء مرتبه اعضای هیأت علمی در ایران صورت گرفته است. بدین منظور، ابتدا معیارهای ارتقاء اعضای هیأت علمی 14 دانشگاه مورد بررسی قرار گرفته ، سپس این معیارها جمع­بندی شده و با استفاده از آن پرسشنامه­ای طراحی گردید  و در اختیار 20 تن از خبرگان قرار داده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از روش دلفی فازی مورد تحلیل قرار گرفت. در نهایت، بر اساس نتایج تحلیل دلفی ‌فازی، به مقایسه نظام ارتقاء اعضای هیأت علمی نظام آموزش عالی ایران و دانشگاه­های منتخب پرداخته شد و پیشنهاداتی در این زمینه ارائه گردید. موارد قابل توجه در مقایسه  نظام ارتقاء مرتبه علمی کشورمان و دانشگاه­های منتخب عبارت‌ بودند از: منمرکز بودن نظام ارتقاء مرتبه در ایران، کم­توجهی نظام ارتقاء کشورمان به عوامل آموزشی (به‌طور کلی)، نوآوری در روش‌های تدریس، نوشتن کتاب درسی، توانایی تحریک دانشجویان برای آموزش‌های بیشتر، عوامل مربوط به کیفیت و کاربردی بودن پژوهش‌ها، ارتباط با صنعت و بخش خصوصی و اثربخشی خدمات اجرایی.