|
تحلیل تجارب زیسته اعضای هیئت‌علمی دانشگاه از پیوند آموزش و پژوهش
|
فاطمه طالبیان شریف1   ، رضوان حسین قلی زاده 2، محمدرضا آهنچیان3 |
1- دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
2- دانشیار گروه مدیریت آموزشی و توسعه منابع انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران ، rhgholizadeh@um.ac.ir
3- استاد گروه مدیریت آموزشی و توسعه منابع انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران |
|
|
چکیده: (1520 مشاهده) |
مسئله و هدف: با وجود اهمیت آموزش و پژوهش به‌عنوان دو کارکرد اصلی دانشگاه‌ها و پذیرش این مفروضه جهانی که پژوهش برای آموزش سودمند است و همچنین مبهم بودن جایگاه این دو در سیاست و عمل آموزش عالی، هدف اصلی این پژوهش، تحلیل تجارب زیسته اعضای هیئت‌علمی گروه علوم انسانی (الف) از پیوند آموزش و پژوهش در دانشگاه فردوسی مشهد است.
روش کار: برای دست‌یابی به این هدف، از روش پژوهش کیفی، از نوع پدیدارشناسی توصیفی بهره گرفته شد. کلیه اعضای هیئت‌علمی گروه علوم انسانی (الف) سرآمد آموزش و پژوهش در دانشگاه فردوسی مشهد جامعه موردمطالعه را تشکیل دادند که مشتمل بر 48 نفر بودند. از این میان، 20 نفر به‌عنوان مطلعان کلیدی و با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌های موردنیاز از مصاحبه نیمه‌ساخت‌یافته استفاده شد. داده‌های حاصل با استفاده از شیوه کدگذاری باز و محوری تحلیل شد.
یافته‌ها: بر اساس یافته‌های این پژوهش، چهارده مقوله اصلی با هدف درک ماهیت آموزش و ماهیت پژوهش، هفت مقوله اصلی حول محور رابطه آموزش و پژوهش و چهارده مقوله اصلی به‌عنوان عوامل پیش‌برنده و بازدارنده رابطه آموزش و پژوهش شناسایی و استخراج شد.
نتیجه‌گیری: نظر به تجارب زیسته اعضای هیئت‌علمی موردمطالعه بین آموزش و پژوهش در دانشگاه فردوسی مشهد رابطه وجود دارد و جهت این رابطه به دو شکل مثبت و منفی قابل‌ملاحظه است. به نظر می‌رسد رابطه بین پژوهش و آموزش برحسب مقطع تحصیلی و ماهیت رشته تحصیلی نسبی است. چنانکه این رابطه در سطح دکتری قوی‌ترین و در سطح کارشناسی ضعیف‌ترین حالت را به خود اختصاص داده است.
|
|
| واژه‌های کلیدی: آموزش، پژوهش، دانشگاه، اعضای هیئت علمی |
|
|
متن کامل [PDF 882 kb]
(425 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1401/8/18 | پذیرش: 1401/11/22
|
|
|
|
|
|
