تاریخ دریافت:  27/02/1391

تاریخ پذیرش:  21/03/1392

چکیده

برنا‌مه‌ریزی در آموزش‌عالی به روش‌های متعددی انجام می‌شود. یکی از این روش‌ها، برنامه‌ریزی مبتنی بر آمایش سرزمین نامیده شده که از پیشینه قابل‌توجهی در جهان برخوردار است. در کشور ما نیز در ادواری از سال‌های پیش و پس از انقلاب اسلامی به آن پرداخته شده، اما وزارت علوم، تحقیقات و فناوری از ما‌ه‌های پایانی سال 1388 این موضوع را به طور جدی مطرح نموده و مدعی است که گسترش آموزش‌عالی را در آینده، بر اساس برنامه مبتنی بر آمایش انجام خواهد داد. اگر چه این حرکت مبارک را باید به فال نیک گرفت و توجه به آن، نویدبخش چشم‌اندازی مطلوب در آموزش‌عالی کشور است اما بدیهی است که ناموزونی‌های متعدد در آموزش‌عالی کشور این‌گونه برنامه‌ریزی را با چالش‌هایی مواجه خواهد ساخت. به این منظور در مقاله حاضر که از نوع  توصیفی،تحلیلی است ابتدا به مفهوم برنامه‌ریزی مبتنی بر آمایش و تاریخچه آن در کشور و آموزش عالی و نیز ترکیب، اهم اهداف و وظایف کارگروه آمایش آموزش عالی استان پرداخته شده است. در بخش دوم وضعیت موجود آموزش عالی استان و نقاط قوت و ضعف آن مورد بررسی قرار گرفته است.  بخش سوم مقاله برآورد وضعیت آموزش عالی استان طی سالهای 94-1390 را نشان می‌دهد که نتیجه اجرای مقدماتی طرح آمایش آموزش‌عالی استان است. در بحث و نتیجه گیری مقاله نیز به معرفی الزام ها، چالش ها و راه کارهای ضروری برای اجرای بهینه طرح آمایش در آموزش عالی پرداخته شده است.