هدف اصلی این پژوهش بررسی وضعیت تحصیلی، ایمنی، اقتصادی و اجتماعی – فرهنگی دانشجویان خارجی دانشگاه‌های دولتی ایران در سال تحصیلی 1392-93 بود. بدین منظور بر اساس روش پژوهش پیمایشی و با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته، داده‌های پژوهش از تعداد 95 دانشجوی خارجی دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی، تربیت مدرس، امام خمینی (ره) قزوین و علوم پزشکی مشهد گردآوری شد. تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد که %66/3 از دانشجویان خارجی می‌توانند واحدهای درسی خود را در موعد مقرر به اتمام رسانده و %80 از آن‌ها نیز تاکنون مشروط نشده‌اند؛ اما کسانی که دچار افت تحصیلی بودند عواملی از قبیل مشکلات مربوط به «زبان»، «عدم انگیزه»، «ناتوانی اساتید برای انتقال درست محتوا» و «دشواری محتوای دروس» را به‌عنوان بیشترین عامل ذکر نموده‌اند. آن‌ها اظهار داشته‌اند که بیشترین حس امنیت را در «دانشگاه و در هنگام روز» و کمترین حس امنیت را «در شب و در هنگام استفاده از وسایل نقلیه» دارند. اکثر آن‌ها %73/7)) وضعیت اقتصادی «متوسط به بالایی» برای زندگی در ایران دارند. حدود %58/1 از این دانشجویان اظهار نموده‌اند که اساتید بین آن‌ها تبعیض قائل نمی‌شوند. %81/1 از آن‌ها احساس کرده‌اند که مردم ایران «در حد متوسط و بیش از آن» بین خارجی‌ها تبعیض می‌گذارند، درحالی‌که %78/5 از آن‌ها معتقدند که دانشجویان ایرانی «در حد متوسط و بیش از آن» بین خارجی‌ها قائل به تبعیض می‌باشند.