دوره 14، شماره 1 - ( 1401 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 65-43 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشیار، عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ،dehghani_m33@ut.ac.ir
2- دانشیار، عضو هیئت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران ،
چکیده: (2483 مشاهده)
یادگیری در فضای مجازی مفهومی است که با توجه به فناوریهای نوین در عرصه تعلیم و تربیت موردتوجه بوده است؛ اما امروزه به دلیل شیوع ناگهانی ویروس کرونا، یادگیری در بستر فضای مجازی همگانی شده است، به‌طوری‌که غالب مؤسسات آموزش عالی بر مبنای فضای مجازی فعالیت می‌کنند. بااین‌حال برای بسیاری از دانشجویان به‌ویژه نو دانشجویان دوره کارشناسی که با فضای یادگیری سنتی عجین شدند با تجربیات متفاوتی همراه بودند. این پژوهش با هدف شناسایی بررسی دیدگاه نو دانشجویان دوره کارشناسی به یادگیری در بستر فضای مجازی به مطالعه میپردازد. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی انجام‌شده و روش منتخب در این پژوهش پدیدارشناسی از نوع توصیفی بوده است. میدان پژوهش موردمطالعه نو دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبائی، گیلان، یزد میباشد که بر اساس ملاکهای تعیین‌شده به‌صورت هدفمند از نوع مطلوب و ملاک‌محور انتخاب شدند و درنهایت با 22 نفر از نو دانشجویان مصاحبه نیمه‌ساختاریافتهای ترتیب داده‌شد. با تحلیل و بررسی دادهها، یافتهها به چهار مضمون اصلی و 18 زیر مضمون فرعی استخراج گشت که مضامین اصلی عبارت‌اند از: عوامل مربوط به دانشگاه، عوامل مربوط به اساتید، عوامل درون فردی دانشجویان و عوامل میان فردی دانشجویان. نتایج حاکی از آن است، یادگیری در فضای مجازی موانع زیادی برای دانشجویان به وجود آورده است. لذا توصیه میشود مسئولین، مدیران و اساتید دانشگاهها، تدابیر و تصمیمات مقتضی، قوانین موردنیاز در شرایط کنونی را تدوین کنند. همچنین بستر موردنیاز برای تغییر رویکرد یادگیری سنتی به یادگیری در بستر فضای مجازی و ترکیبی را در جهت اعتلای آموزش عالی فراهم نمایند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |