هدف اصلی در این پژوهش بررسی کمی و کیفی جایگاه مهارتآموزی در مقایسه با دیگر مقولههای آموزشی مطرحشده در سند نقشه جامع علمی کشور است. این پژوهش، از نوع پژوهشهای کاربردی بوده و ازنظر روش از نوع توصیفی است که در آن با استفاده از روش تحلیل محتوا از نوع مقولهای به دو روش کیفی و ساختاری به سؤالهای پژوهش پاسخدادهشده است. در این پژوهش از پنج مقولهی علم، فناوری، نوآوری، پژوهش و مهارت به همراه ۴۸ زیرگروه و ۹۲ شاخص، بهعنوان شاخصهای اندازهگیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که از بین مقولههای آموزشی به مقولهی علم و مهارت به ترتیب بیشترین و کمترین توجه، در سند علمی کشور شده است و به برخی زیرگروههای مهارت مانند عدالت در دسترسی به مهارت، تعامل جهانی، تولید و دستاوردهای مهارت، مرجعیت مهارتی در جهان و انتشار مهارت اشارهای در سند علمی کشور نشده است. همچنین در بخشهای توجه به صاحبان مهارت، نهادهای مهارتی، تعریف اولویتهای سند علمی کشور و سیاستگذاری درزمینهیمهارت افزایی نیز نیاز به توجه بیشتر در این سند وجود دارد. بهطورکلی اولویتهای تعریفشده در این سند، رشتههایصرفاً علمی و پایه میباشد و لازم است رشتههایمهارتی در این سند، دیده و اضافه شوند. در بخش سیاستگذاری اجرایی، هماهنگی و انسجامبخشی اجرای نقشهجامع علمی کشور جای خالی مسئولین اجرایی و آموزشی مهارتی کشور مشهود است. همچنین لازم است بازنگری و اصلاحهایی در تعریف راهبردهای کلان و راهبردها و اقدامات ملی متناسب با راهبردهای کلان، صورت گیرد تا از جامعیت لازم جهت پوشش دادن تمامی بخشهایحوزه مهارت برخوردار باشند.