کاریابی به‌عنوان الگویی از رفتارهای هدفمند، ارادی و خود نظم‌دهنده باهدف دستیابی به اشتغال تعریف‌شده است. این مفهوم تحت تأثیر عوامل و پیش‌بینی کنندههای متعددی قرار دارد که از بین این عوامل نقش حمایت اجتماعی در پژوهشهای مختلف موردبررسی قرارگرفته است. با توجه به نقش مهم اعضای هیئت‌علمی دانشگاهها در ارتقای مسیر شغلی و به‌طور خاص فرایند کاریابی دانشجویان، هدف پژوهش حاضر بررسی ادراک فارغ‌التحصیلان دانشگاه از چگونگی تأثیرگذاری اساتید بر فرایند کاریابیآنها میباشد. این پژوهش یک مطالعه کیفی با طرح پدیدارشناسی تفسیری میباشد. تعداد مشارکت‌کنندگان در این پژوهش 11 نفر (7 مرد و 4 زن) از فارغ‌التحصیلان دانشگاه بجنورد می‌باشند که علاوه بر اشتغال به کار، نمرهی آن‌ها در مقیاسهای فعالیت کاریابی و خودکارآمدی کاریابی نیز یک انحراف معیار بالاتر از میانگین باشد. مشارکت‌کنندگان با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و ملاک محور انتخاب گردید و سپس دادهها با استفاده از روش مصاحبهی نیمه ساختاریافته جمع‌آوری و از طریق روش دیکلمن کدگذاری و تحلیل گردید. فرایند کدگذاری در قالب کدهای اولیه، مفاهیم و مقولهها مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل مصاحبهها منجر به استخراج 440 کد اولیه، 11 مفهوم و 5 مقوله گردید این مقولهها که درواقع منعکس‌کننده ادراک فارغ‌التحصیلان از چگونگی تأثیرگذاری اساتید بر فرایند کاریابیآنها میباشد عبارت‌اند از رشد خودکارآمدی کاریابی، حمایت روانشناختی، پشتیبانی‌های تخصصی، پرورش نگرش کاریابی و ارتقای راهبردهای کاریابی. عوامل احصاء شده از فرایند تحلیل مصاحبهها، ضمن تأکید بر نقش اعضای هیئت‌علمی در فرایند کاریابی فارغ‌التحصیلان، بیانگر این مطلب است که روابط بین اعضای هیئت‌علمی و دانشجویان دربرگیرنده‌ی تلویحاتی مانند ارتقاء نگرشهای واقع‌بینانه نسبت به کاریابی، افزایش حمایت اجتماعی ادراک‌شده در مسیر کاریابی، افزایش توانمندیهای زمینهای برای اشتغال، غنی شدن راهبردهای جستجوی شغل و افزایش باور به توانمندیهای فردی برای کسب شغل، میباشد.
